Rozdział siódmy

Odcinek miał się pojawić w Mikołajki, ale nie zdążyłam z dopisaniem jednej sceny i z poprawą innej :) Za to teraz już jest gotowy odcinek siódmy i ostrzegam - będzie gorąco! ^^ 

Bez dłuższych wstępów - zapraszam na siódemkę! ♥

_______________________________________________________________

Siedziała po turecku na pościelonym miękkim kocem łóżku, a ekran jej telefonu co chwilę podświetlał się, dając znak, że otrzymała nową wiadomość. Z podekscytowaniem otwierała każdego smsa, który jej wysłał, a gdyby w oczach miała lampy, pewnie świeciłyby teraz jaśniej niż księżyc na berlińskim niebie. Sama dziwiła się, że tak szybko odpisuje na wiadomości, bo przedtem telefon służył jej tylko do dzwonienia, no ewentualnie do zrobienia jakiegoś fajnego zdjęcia. Kolejny raz ekran podświetlił się, a upierdliwa dioda, której jeszcze niedawno nienawidziła, teraz powodowała przyśpieszenie akcji serca.

Bill: Wiesz, tak się zastanawiam…
Podoba mi się jedna osoba…
Piękna, inteligentna, ale nie wiem,
czy ona też coś do mnie czuje…

Wytrzeszczyła oczy, nabierając gwałtownie powietrza w płuca. Kilkakrotnie omiotła tekst wzorkiem. Jej mięśnie, jak na zawołanie, spięły się, a fala podenerwowania doprowadziła do drżenia. Tego jeszcze brakowało, by opowiadał jej o kimś kogo poznał, a kto nie jest nią!

Ja: Nie możesz jej o to zapytać?

Bill: Znamy się od niedawna.
Nie chcę, żeby zrozumiała mnie źle…

Ja: Nie mnie to oceniać, Bill.
Nie wiem, jakie są wasze relacje
ale kobiety lubią być zaskakiwane ;-)

Bill: Co masz na myśli?

Ja: Trochę szaleństwa nikomu nie zaszkodzi ;)
Jedź do niej, jeśli boisz się o tym mówić,
pokaż jej jak na ciebie działa…
Nie muszę cię w tej kwestii pouczać ;-)

Miała ochotę coś rozwalić. Wyżyć się i wyładować swoją frustrację. Jak on mógł rozmawiać z nią na ten temat? Może i traktował ją jak przyjaciółkę (bo o byciu dla niego kimś ważniejszym mogła już pomarzyć), ale do cholery, zranił ją. Mimo, że nie zrobił tego świadomie, poczuła bolesny zawód.

Bill: Jesteś genialna! Kocham cię!

… jak przyjaciółkę. Dodała w myślach, pochmurniejąc.

Odłożyła telefon na szafkę nocną, wstając z łóżka. Podeszła do okna, by uchylić je na oścież i wpuścić do pokoju trochę świeżego powietrza, jednocześnie mając nadzieję, że powiew chłodnego, majowego powietrza nieco ją uspokoi. Nic bardziej mylnego. Przymknęła powieki, opierając czoło o szybę. Jej myśli wciąż kłębiły się wokół pocałunku sprzed kilku tygodni. Nie mogła wyrzucić z pamięci smaku jego ust. Tego, w jak namiętny i erotyczny sposób kąsał jej wargę, pogłębiając pocałunek. Tego jak pchnął ją na maskę auta, zjeżdżając niżej na szyję i obojczyki.

Westchnęła głośno, a fala podniecenia boleśnie ukłuła ją w podbrzuszu. Miała grzeszne myśli i jednocześnie cieszyła się, że kiedyś dała się namówić Olivii na zakupy w sex-shopie. Jej policzki pokryły się purpurą, kiedy do jej świadomości dotarło, co zamierzała zrobić, ale chrzanić to! Raz się żyje… prawda? Z głupim uśmieszkiem podeszła do komody, otwierając trzecią z pięciu szuflad.

Przerzuciła kilka starannie złożonych bluzek, by odnaleźć to, czego szukała. Małe urządzenie o mocno różowym kolorze miało jej zapewnić wieczorną rozrywkę, kiedy ktoś zapukał, a raczej przywalił w drzwi. Wystraszyła się, pośpiesznie rzucając wibrator na komodę i cichutko podchodząc do futryny. Otworzyła ostrożnie drzwi a po niespełna sekundzie czyjeś męskie ciało przywarło ją do ściany, odbierając oddech najbardziej namiętnym pocałunkiem, na jaki było je stać. W mig poznała te perfumy, które poczuła zaraz po wpuszczeniu go do siebie. Serce biło jej jak oszalałe, a rozum krzyczał, że ma przestać, ale nie miała zamiaru przerywać tej chwili. Raz się żyje…

- Bill… – Szepnęła prosto w jego usta, nie wierząc w to, że od początku mówił o niej.

Cała jej złość ulotniła się jak balonik, kiedy jego wargi ponownie przyległy do jej ust. Całował ją tak zachłannie, w między czasie zsuwając z ramion koszulkę nocną. Szedł na żywioł, a Maria nie pozostawała mu dłużna.

Ściągnęła czarną koszulkę, odrzucając ją w ciemny kąt. Dotykała umięśnionej klatki piersiowej, zahaczając o kolczyka w lewym sutku. Zadrżał pod wpływem jej ciepłych dłoni. Na tę chwilę czekał już od dawna i tracąc resztki samokontroli podniósł ją tak, że oplotła go w pasie. Przyssał się do malinowych ust, nie za bardzo wiedząc, dokąd pójść. Otworzył kopniakiem pierwsze, lepsze drzwi, które okazały się być drzwiami do jej sypialni. Nie przerywając pieszczoty ułożył ją na łóżku i zawisł nad nią, uśmiechając się szeroko, kiedy dziewczyna spojrzała w jego oczy. Widział w nich wszystko… Żądzę, pożądanie, niespełnione pragnienia. Widział w nich to, co oczekiwał zobaczyć i jeszcze więcej. Widział w nich uczucie, które z każdym kolejnym dniem było silniejsze.

- Mam ochotę wszystko z ciebie zdjąć. – Mruknął gardło, a niski ton jego głosu przyprawił ją o dreszcz.

- Na co czekasz? – Chwyciła jego dłoń, chcąc naprowadzić go na odpowiedni tor. Jednym zwinnym ruchem zdjął z niej koszulkę, a na widok idealnie krągłych piersi w idealnie skrojonym staniku coś jeszcze bardziej zapulsowało w podbrzuszu. Zsunął jedno ramiączko, składając na nagim ramieniu pocałunek. Prowadził usta przez obojczyk, po zagłębienie w szyi, do kolejnego obojczyka, by finalnie przygryźć cienką i pobudzoną skórę dziewczyny i zsunąć drugie ramiączko. Uwolnił piersi z czarnego materiału, zakleszczając na nich dłonie. Bawił się nimi. Ugniatał i ściskał na przemian, by bez zastanowienia objąć ciepłymi wargami sterczący sutek. Zataczał srebrną kuleczką małe kółka. Ssał i przygryzał wrażliwe miejsce rozbudzając ją całkowicie. Maria patrzyła na jego ruchy spod półprzymkniętych powiek. Był tak cholernie skupiony i seksowny. Cała drżała. Zacisnęła małą dłoń na ramieniu chłopaka, wbijając w nie paznokcie. To jeszcze bardziej go pobudziło. Swoje usta przeniósł na lewy sutek, a po chwili prowadził je w kierunku podbrzusza. Pomagał sobie dłońmi, które wyruszyły w niegrzeczną przygodę. Dotykał ramion i biustu. Brzucha i podbrzusza, omijając intymne miejsca. Gładził uda, podziwiając ją. W słabym świetle lampki biurowej wyglądała zjawiskowo.

- Nie baw się ze mną... – Jęknęła półszeptem, a seksowny ton jej głosu jeszcze bardziej zmącił mu zdolność myślenia. – Weź mnie... – Rozsunęła uda, a ostatnia część jej garderoby wylądowała w bliżej nieokreślonym miejscu. Bill jęknął głucho i zrzucając z siebie spodnie wraz z bokserkami, złączył dwa ciała w jedność. Powolnie wchodził i wychodził patrząc w niebieskie, błyszczące oczy. Jego same czarniejsze były niż węgiel. Mruczał, wychodząc biodrami naprzeciw jej biodrom.

- Och, Mar! – Złapał jej dłoń, wplatając swoje palce w jej. Nigdy wcześniej nie czuł się tak fantastycznie. Myślał, że w łóżku nic nie może go zaskoczyć, ale to jak reagowało jego ciało na jej dotyk było czymś zupełnie nowym. Wariował, a ich ekstaza zbliżała się coraz bardziej. Kilka głębokich ruchów. Kilka głośnych westchnień i jęków. Ciało Marii wygięło się w wdzięczny łuk. Przyśpieszył, by resztkami sił doprowadzić ich na szczyt rozkoszy. Opadł na jej mokre ciało, oddychając głośno. Strużka potu spływała po jego skroni.

- To było… cudowne! – Uśmiechnął się szeroko, składając na jej drżących ustach delikatny pocałunek.

- Cudowne... Och tak, – Zawtórowała mu, mierzwiąc jego i tak nieidealną czuprynę.

Leżeli wtuleni w siebie dłuższy czas. Ich oddechy powoli się normowały, a podniecenie opadało. Gdyby ktoś jeszcze miesiąc temu powiedział jej, że będzie leżeć naga obok Billa Kaulitza, nie uwierzyłaby mu. I pomyśleć, że do niedawna wstydziła się bliższych kontaktów z mężczyznami, szczególnie przy świetle, a teraz, jak gdyby nic, leżała u boku mężczyzny bez krzty zażenowania czy wstydu.

Bill rozglądał się ciekawskim wzrokiem po pokoju. Był skromnie urządzony, ale bardzo dziewczęcy. Przestronne okno z widokiem na panoramę miasta najbardziej mu się spodobało, bo często długie godziny spędzał siedząc na parapecie. Przesuwał wzrokiem po meblach, chcąc zapamiętać jak najwięcej szczegółów. Jego wzrok przykuło różowe coś leżące na komodzie. Chwilę się temu przyglądał, a kiedy zrozumiał, że leżące coś to nic innego jak wibrator, parsknął śmiechem.

- Co cię tak bawi? – Mar podniosła się na łokciach do pozycji siedzącej, przenosząc wzrok na rozbawionego Wokalistę, który w ataku głupawki, nie mógł się uspokoić. Szybko zorientowała się, że w zasięgu jego wzroku znajdował się tak osobisty gadżet.

- Podoba mi się to! – Klasnął w dłonie, lubieżnie zwilżając wargi.

- Nie mów mi, że to cię zdziwiło? – Ucięła krótko, choć kąciki jej ust aż porywały się do uśmiechu. Starała się być poważna, ale chwilę potem jej śmiech rozchodził się po mieszkaniu. – A teraz dobranoc. To był intensywny wieczór. – Posłała mu ostatni szeroki uśmiech i odwróciła się plecami do niego, by wygodnie ułożyć się na poduszce. Przymknęła powieki, spodziewając się, że Bill zaraz wstanie, ubierze się i wyjdzie, jednak ten, wbrew temu, na co była przygotowana, położył się obok, przytulając do jej pleców. Ciepła dłoń mężczyzny od razu wylądowała na jej talii, przyciągając ją jeszcze bliżej. Uśmiechnęła się pod nosem, by po chwili odpłynąć do krainy marzeń sennych.

Tej nocy wyjątkowo długo nie spał, by móc przyglądać się kobiecie, która na nowo uszczęśliwiła jego serce.

*

Promienie czerwcowego słońca wdzierały się do jej pokoju, budząc ją z cudownego i zarazem bardzo erotycznego snu. Śniło jej się, że wczorajszego wieczoru zawitał do niej sam Bill Kaulitz i oboje uwolnili swoje głęboko skrywane pragnienia.

Przeciągnęła się w zmąconej pościeli, a do jej nozdrzy doszedł intensywny zapach, który mógł należeć tylko do jednej osoby. Momentalnie otworzyła oczy, marszcząc zabawnie nosek, kiedy dotarło do niej, że to co jeszcze przed chwilą uznała za sen i przyjemne twory swojej wyobraźni, nie było snem. Wszystko wydarzyło się naprawdę, a jedyną pozostałością po ich nocnych igraszkach były porozrzucane po podłodze ubrania chłopaka i koszulka nocna, wisząca na klamce oraz to, że w jej łóżku spał nagi Wokalista.

Kołdra zasłaniała wiadomą część jego ciała i zsuwała się z uda, by w większości leżeć tuż obok łóżka. Wsparła się na łokciach, by mieć jeszcze lepszy widok na śpiącego chłopaka. Wyglądał tak niewinnie, a zarazem tak seksownie. Miał delikatnie rozchylone wargi i kilka fikuśnych wzorków odciśniętych od materiału poduszki. Zaśmiała się pod nosem, odgarniając kosmyk jego blond włosów z czoła. Nawet o poranku wyglądał idealnie, czego nie mogła powiedzieć o sobie.

Zsunęła stopy na miękki dywan i podnosząc swoje ubrania, ruszyła do łazienki, by doprowadzić swój wygląd do ładu. Rozpuściła włosy i wsunęła się do kabiny prysznicowej. Otworzyła kurek z ciepłą wodą, która powoli zaczęła spływać po jej skórze. Sięgnęła po malinowy żel pod prysznic i nalała sporą jego ilość na myjkę. Sunęła nią po gładkiej skórze z czołem opartym o szklaną szybę, kiedy czyjeś dłonie zakleszczyły się na jej biodrach. Odwróciła się gwałtownie, by zatopić swoje spojrzenie w czekoladowych tęczówkach Billa. Uśmiechał się szeroko, choć ciągle był zaspany.

- Wystraszyłeś mnie! – Jęknęła cicho, kiedy przesuwał dłońmi wzdłuż szczupłego brzucha aż do piersi.

- Ciiii… – Zamknął jej usta pocałunkiem i przywarł swoim ciałem do jej ciała tak namiętnie, że wylądowali na kafelkowej ściance. Znów pozbawił ją zdolności racjonalnego myślenia, by chwilę później odsunąć się i pochwycić myjkę. Patrzyła na niego zaskoczona, kiedy przesuwał nią po swoich ramionach i klatce piersiowej. Nie odrywała wzroku od wędrówki jego dłoni, która zjeżdżała coraz niżej i niżej…

- Dosyć tego! – Wyrwała mu spienioną myjkę, uśmiechając się pod nosem. Chciała się na nim odegrać za to, że rozpalił jej zmysły do czerwoności i najzwyczajniej w świecie zainteresował się tym pieprzonym kawałkiem gąbki!

Oblizała seksownie mokre wargi, mając na uwadze to, że Wokalista śledzi każdy jej najdrobniejszy ruch. Złapała się jego biodra, kucając przed nim w dość wyuzdanej pozycji, a na twarzy chłopaka pojawił się cwany uśmiech. Przesunęła paznokciem po napiętej skórze podbrzusza, a on wypchnął sugestywnie biodra w przód. Przygryzła wargę dokładnie w tym momencie, kiedy ich spojrzenia spotkały się i ułożyła usta w charakterystycznej pozycji, by po chwili wstać i wyjść z kabiny, zostawiając Kaulitza samego... W potrzebie.

*

Siedział na kanapie podjadając z wielkiej misy paprykowe chipsy, kiedy do apartamentu na siódmym piętrze wpadł zdyszany Tom. Jego czerwona twarz wyrażała jasno – kolejny raz w tym miesiącu winda uległa awarii.

Wytarł tłuste palce w materiał dresowych spodni i ruszył przywitać się z bratem. Wcześniej jednak zahaczył o kuchnię, gdzie z lodówki pochwycił butelkę zimnej wody mineralnej. Rzucił ją szatynowi, a ten łapczywie upił sporego łyka zimnego napoju. Posłał mu szeroki uśmiech, na co Bill również szeroko się uśmiechnął.

- Stary, jak ty wytrzymujesz z tą windą? Bo wątpię, że chodzisz sobie po schodach. – Tom zaśmiał się pod nosem, siadając na skórzanej kanapie. Wyłożył się wygodnie wśród miękkich poduszek i otworzył stojące na stoliku piwo.

- Jesteś samochodem i pijesz? – Młodszy z braci wyjrzał przez okno, dostrzegając na parkingu samochód Toma. Ten tylko wzruszył ramionami, klepiąc miejsce obok siebie. W mig pojawił się tam Pumba, który do tej pory bawił się pluszowym misiem. – Mam rozumieć, że Ria się zgodziła na męski wieczór? – Bill uśmiechnął się szeroko, podchodząc do lodówki i wyjmując z niej puszkę złocistego trunku dla siebie.

- Coś w tym stylu. – Rzucił rozbawiony nieporadnością Billa, który nie mógł poradzić sobie z otworzeniem puszki. – Zapomniałem, że nie masz już tipsów! – Wybuchł śmiechem, a blondyn posłał mu mordercze spojrzenie.

- Bardzo śmieszne. – Syknął przez zęby, a Tom przewrócił jedynie oczami. Po krótkiej, ale zaciętej walce z zawleczką, blondyn rozsiadł się obok brata, biorąc Pumbę na kolana. Pogłaskał psa za uchem, a ten wygodnie ułożył się na udach chłopaka.

Siedzieli w ciszy, bo nie potrzebowali słów, by się porozumiewać. Wystarczyło kilka gestów i kilka spojrzeń, by jeden zrozumiał, co gryzie drugiego i na odwrót. Łączyło ich coś, co dla zwykłego rodzeństwa było niepojęte. Kłócili się, owszem, ale na tyle rzadko, by móc pamiętać wyłącznie te radosne chwile z ich życia. Byli jak jedna osoba w dwóch ciałach. Bez siebie nie potrafili funkcjonować. Bill dobrze pamiętał moment, w którym Tom zakomunikował mu, że wyprowadza się do kupionego na obrzeżach miasta domu ze swoją dziewczyną – Rią. Świadomość, że miał mieszkać sam była mocno przytłaczająca, ale Tom nigdy nie pozwolił mu odczuć samotności. Był częstym gościem w swoim dawnym mieszkaniu, a Bill jeszcze częściej odwiedzał brata w jego domu. Ria Sommerfeld wiedziała, że zakochując się w starszym z bliźniaków, ma ich obu w pakiecie, ale uwielbiała to. Tak samo jak oni.

- Skoczyć do sklepu? Bo coś cienko u ciebie z procentami… – Szatyn przerwał panującą od dłuższego czasu ciszę i ruszył w kierunku drzwi wejściowych. Bill pokręcił tylko głową na znak, że się zgadza, a szeroki uśmiech pojawił się na jego ustach. Kochał spędzać tak wieczory. Z Tomem. Na kanapie, przy kilku paczkach słonych przekąsek i alkoholu, w towarzystwie dobrego filmu.

Chwilę potem już go nie było, a Bill pochwycił z małego stolika telefon, który sygnalizował mu nieodebrane połączenie lub wiadomość. Przesunął palcem po ekranie, by odczytać wiadomość z numeru, którego kompletnie nie znał.

+49 0 41 5245 4589: Spotkajmy się jutro.
 22 w  Berghain.
Chcę porozmawiać.
Maddie.